“برای شرکت های صنعتی آلمان ،” تفکیک اقتصادی “بین ایالات متحده و چین یک کابوس است”

مزمن این صحنه هفت سال پیش ، به دوشنبه ، 3 فوریه 2014 برمی گردد. این بیش از بسیاری از سخنرانی ها درباره اهمیت چین برای آلمان می گوید. یک ماه قبل ، افت در اسکی صحرانوردی آنگلا مرکل را مجبور کرد برنامه خود را آسان کند. صدراعظم آلمان فقط با عصا سفر می کند و تقریباً تمام جلسات خود را لغو می کند.

در 3 فوریه ، آنگلا مرکل می خواهد به مقر کارفرمایان صنعتی آلمان ، BDI ، برای شرکت در مراسمی بسیار متوسط ​​- حداکثر چند ده نفر – بپردازد ، اما از نظر او واضح است که مهم است: تغییر رئیس آسیا و اقیانوسیه کمیسیون سازمان کارفرمایان.

دشوار است تصور کنید که امانوئل مکرون با حضور خود انتقال قدرت را در راس کمیسیون چین به مدف احترام بگذارد: آیا او حتی می داند چه کسی رئیس آن است؟ در آلمان ، عدم حضور رئیس دانشگاه ناسازگار به نظر می رسد. در آن زمان ، چین پس از فرانسه و هلند سومین شریک تجاری بزرگ این کشور بود ، در حالی که پنج سال زودتر تنها ششم بود. و از سال 2016 مقام اول را کسب کرده است …

مقاله برای مشترکین ما محفوظ است همچنین بخوانید از “شریک” به “رقیب سیستمی”: آلمان به دلیل بی اعتمادی به چین برنده شد

به همین دلیل آنگلا مرکل در هفته های گذشته تمام وزنه سیاسی خود را اعمال کرده است تا در 31 دسامبر 2020 ، تحت ریاست جمهوری آلمان ، توافق نامه سرمایه گذاری توافق شده در سال 2013 بین اتحادیه اروپا و چین را به اتمام برساند ، جای تعجب نیست. برای شرکت های صنعتی آلمان ، “تفکیک اقتصادی” بین ایالات متحده – که همچنان مشتری شماره یک آنها است – و چین یک کابوس است. اثبات شده توسط گزارش جدایی روز پنجشنبه (14 ژانویه) توسط اتاق بازرگانی اروپا در چین ، به ریاست یورگ ووتکه آلمان ، و م Instituteسسه مریکس ، بزرگترین مرکز تحقیقاتی اروپا اختصاص داده شده به چین ، واقع در برلین ، منتشر شد.

هرکسی دیوار خودش را می سازد

در حالی که تفکیک اغلب به اولین اقداماتی برمی گردد که دولت ترامپ علیه واردات چین در سال 2018 برداشت ، این گزارش نشان می دهد “این” جدایی “در واقع یک روند بسیار طولانی مدت است که به روزهای آغازین گشایش و اصلاحات در چین برمی گردد. از طریق دسترسی به بازار و سایر موانع ، چین دارای سابقه طولانی در مدیریت وابستگی متقابل خود با اقتصاد جهانی به روشی کاملاً استراتژیک و دقیق است: از طریق مشارکت انتخابی در مواقعی که به فناوری خارجی یا رقابت نیاز دارد ، همانطور که در مورد راه آهن سریع السیر و بخش مالی اتفاق می افتد. – و ادامه حرکت به تنهایی در بخشهایی که مختص قهرمانان ملی آن است ، که اغلب شرکتهای عمومی هستند.

شما 35.68٪ از این مقاله را برای خواندن دارید. بقیه فقط برای مشترکان است.